๑๘/๘ กรรมที่ต้องชดใช้

เฉลา ขำวงษ์

    ดิฉันมีอาชีพรับราชการครู อยู่โรงเรียนกระทุ่มราย อำเภอเมือง จังหวัดอ่างทอง ไม่ไกลกลับวัดอัมพวันเท่าไร แต่ไม่มีโอกาสได้มาปฏิบัติธรรม มีแต่ฟังธรรมจากท่านทางโทรทัศน์บ้าง จากเทปบ้าง อ่านหนังสือของท่านบ้าง และเมื่อครั้งที่บิดาของดิฉันป่วยหนักดิฉันมีโอกาสได้สวดมนต์บทพาหุงมหากา ดิฉันได้รับบทสวดมนต์เป็นลายมือจากญาติของผู้ป่วยที่ไปรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลอ่างทอง เมื่อบิดาเสียชีวิตได้ไม่นานสามีของดิฉันก็เสียชีวิตอีกคนหนึ่งระยะเวลาห่างกันเพียง ๑ ปี ตลอดเวลาที่บุคคลทั้งสองป่วยด้วยโรคมะเร็ง ดิฉันดูแลปรนนิบัติอย่างดี พร้อมกันนั้นก็สวดมนต์ไปเรื่อยๆ เท่าที่โอกาสจะอำนวย สวดพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ และพาหุง บางครั้งก็สวดคาถาชินบัญชรบ้าง

    หลังจากทำศพสามีแล้ว ตัวดิฉันเองก็แทบจะป่วยตายไปด้วย แต่เมื่อมีลูกต้องดูแลอีก ๒ คน ดิฉันจึงต้องหางานพิเศษทำ ดิฉันไปทำธุรกิจขายตรงกับบริษัทแห่งหนึ่ง ดิฉันทำมาค้าขึ้นได้ใช้หนี้สิน ซื้อรถยนต์ป้ายแดง ซื้อบ้าน และมีโอกาสไปต่างประเทศหลายประเทศ เที่ยวเมืองไทยเกือบทั่วได้ไปเป็นนักจัดรายการวิทยุหลายสถานี จนมีคนรู้จักดิฉันมากมาย ดิฉันเชื่อว่าเกิดจากอนิสงส์ของการทำความดี และหมั่นสวดมนต์ไหว้พระ ใส่บาตรเกือบทุกวัน ยิ่งให้ยิ่งได้

    ต่อมาดิฉันได้มีโอกาสเข้ามาปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวันหลังจากที่กลับไปอยู่บ้านได้ประมาณเดือนเศษๆ ก็ประสบอุบัติเหตุ น้ำมันร้อนๆ ในกระทะที่ทอดปลาอยู่หกราดมือและแขนทั้ง ๒ ข้าง อาการปวดแสบปวดร้อนนั้นสุดที่จะบรรยายได้ มันทรมานมาก ดิฉันปฐมพยาบาลตัวเองแล้วพันผ้าไว้เพราะร้อนและปวดมาก ดิฉันขึ้นไปห้องพระ อาราธนาพระเดชพระคุณหลวงพ่อจรัญ ขอบารมีจากท่านขอให้แผ่เมตตาช่วยดิฉันด้วย สวดมนต์ผิดๆ ถูกๆ เปิดหนังสือสวดมนต์ใหม่ สวดพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ สวดคาถาชินบัญชร อาราธนาหลวงพ่อโต ช่วยอีก ก็ยังปวดและร้อนเหลือเกิด อธิษฐานจิตขอคาถาดับพิษไฟจากหลวงพ่อและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในห้องพระ เมื่อเปิดหนังสือคู่มือชาวพุทธของหลวงพ่อที่แจก ก็พบคาถาดับพิษไข้ แต่ดิฉันขอดับพิษไฟ คือบทที่ว่า “อมอัคคี คงคานัง ระงับดับหาย สวาหะ” ดิฉันก็ว่าไปเป่าไปเรื่อยๆ อาการต่างๆ เริ่มทุเลาลงเรื่อยๆ ประมาณ ๑ ชั่วโมงเศษ ดิฉันสบายขึ้นและคืนนั้นนอนหลับสนิท อาจจะเป็นเพราะกำลังใจส่วนหนึ่ง และความมีสมาธิมากขึ้นและมาหยุดคิดว่ากรรมนี้เราต้องใช้เขาแล้วนะ เพราะว่าสมัยตอนสาวๆ ทำกับข้าวเสร็จเคยสาดน้ำร้อนถูกสุนัขใต้ถุนบ้านบ่อยๆ เขาก็คงเจ็บปวดแบบนี้เหมือนกัน เขาถูกน้ำร้อน เราถูกน้ำมัน ใช้ทั้งต้นทั้งดอกเลย ดิฉันคิดถึงพระเดชพระคุณหลวงพ่อจรัญว่า ท่านเองบวชเรียนมีบุญบารมีขนาดนี้ท่านยังต้องใช้กรรมเลย ก็แล้วเราล่ะเป็นใครถึงจะหนีกรรมพ้น ก็เลยไม่ทุกข์ทรมานและกระวนกระวายจนเกินไป

    เมื่อรักษาแผลน้ำมันลวดแล้ว ประมาณเดือนเศษๆ ดิฉันได้ฝันเห็นหลวงพ่อจรัญ พอตื่นขึ้นก็มาคิดว่าทำไมเราเห็นหลวงพ่อนะ ท่านมาเพื่อจะบอกอะไรหรือว่าให้เราดีใจที่ได้ชดใช้หนี้กรรมไปส่วนหนึ่งแล้ว เราน่าจะไปวัดอัมพวันอีก อย่างน้อยก็จะได้ไปปฏิบัติธรรมเพื่อแผ่เมตตาอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรบ้าง ไม่รู้ว่าเราทำอะไรไว้และเขาจะมาทวงเราเมื่อไรอีก จะช้าหรือเร็วไม่ทราบได้ ต้องไปสะสมบุญไว้ก่อน

    คราวนี้ตั้งใจเต็มที่ ไม่พูดกับใคร ปฏิบัติจริงๆ ได้ถือศีล ๘ พร้อมกับกินเจ และก็ดีเกิดคาดจริงๆ จิตใจสงบ และมีสมาธิมากกว่าที่ผ่านมา

    กลับมาจากวัดได้ประมาณสัปดาห์เศษๆ ดิฉันก็เกิดอุบัติเหตุครั้งใหญ่อีกจนได้คือถูกรถชน เป็นอุบัติเหตุที่ไม่น่าจะเกิด รถของดิฉันเองเคยขับเองแต่วันนั้นคนอื่นขับดิฉันออกมานั่งกระบะท้ายรถกับครูที่สอนโรงเรียนเดียวกัน ให้อาจารย์ใหญ่และผู้อาวุโสนั่งหน้าแทน รถชนกันดิฉันกระเด็นตกจากรถสลบอยู่กลางถนน และสลบไปนานเป็นชั่วโมง เมื่อดิฉันรู้สึกตัวพยาบาลได้ใส่สายยางท่อปัสสาวะเสร็จเรียบร้อยแล้ว ยังคิดว่าเราโชคดีที่หมดสติไป เมื่อเขานำไปเอ็กซ์เรย์และสอดสายยางเข้าท่อปัสสาวะเพราะตอนนั้นถ้ารู้สึกตัวคงจะเจ็บปวดมาก เนื่องจากว่าดิฉันกระดูกซี่โครงหลังซี่ที่ ๒-๓-๔ หัก และกระดูกกลางสันหลังข้อที่ ๗ ยุบตัว กระดูไหปลาร้าหักและหลุด ในท้องก็นิ่มไปหมดไม่ทราบว่าตับหรือไตเป็นอย่างไรบ้าง ส่วนที่ศีรษะก็เป็นก้อนบวมปูดขึ้นมา เกรงจะมีอาการเลือดคั่งในสมองต้องเตรียมผ่าตัดฉุกเฉิน งดน้ำงดอาหาร คืนนั้นดิฉันขยับตัวไม่ได้เลย ทรมานมาก แต่ก็คิดว่าเราคงใช้กรรมอีกแล้วก็เริ่มสวดมนต์อีก บทพุทธคุณ ธรรมคุณ และสังฆคุณ ส่วนบทพาหุงมหากาจำไม่ได้ สวดไปหลับๆ ตื่นๆ เพราะฤทธิ์ยาด้วย หรือแรงจากการตกรถลงมาด้วยก็ไม่ทราบทำให้หลับไปได้ เมื่อถึงเวลาหมอมาตรวจตอนเช้าปรากฏว่า อาการที่หมอกลัวจะเป็นไม่มีเลย เหลืออยู่อย่างเดียวคืออาการทางสมอง ต้องรอ ๒๔ ชั่วโมงก่อน แขนขาไม่ชา ขยับตัวได้ตามปกติ ระหว่างนั้นดิฉันมาทบทวนดูว่าก่อนที่จะหมดสติไปนั้นดิฉันเห็นพระเดชพระคุณหลวงพ่อจรัญ ท่านนั่งสมาธิอยู่ใจยังคิดว่าเรามาวัดอัมพวันกันหรือไงนะ แต่ก็จำได้เลือนรางเต็มที

    สิ่งที่เกิดขึ้นนี้เป็นไปตามกรรมที่กำหนดไว้ ดิฉันคงต้องชดใช้กรรมด้วย เพราะเมื่อ ๒ ปีที่แล้วดิฉันได้ขับรถชนกระบะคันหนึ่งตกถนน มีคนเจ็บ ๔ คน เจ็บไม่มากนักแต่ ๑ ใน ๔ คนนั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งไหปลาร้าหัก แต่เขาไม่ได้นอนโรงพยาบาลเพราะไม่หนักมากอะไร ส่วนดิฉันคงต้องใช้เขาทั้งต้นทั้งดอก ต้องผ่าตัดต่อไหปลาร้าใช้เหล็กเชื่อม

    ดิฉันเข้าผ่าตัดที่โรงพยาบาลอ่างทอง โดยนายแพทย์พยางค์ เมฆกระจ่าง เมื่อ ๑๘ ธันวาคม ๒๕๔๖ อยู่พักรักษาตัวในโรงพยาบาล ๗ วันเท่านั้น ก็กลับมาพักผ่อนที่บ้านได้ ดิฉันสวดมนต์เสมอ พุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ แม้แต่เวลาเข้าห้องผ่าตัดก็สวดในใจตลอดเวลา ดิฉันไม่เจ็บปวดไม่กระวนกระวายมากมายเพราะคิดว่าเราใช้กรรม ยิ่งใช้เร็วก็หมดเร็วเหมือนใช้หนี้เขา และเมื่อวันที่ ๒๔ มกราคม ๒๕๔๗ ดิฉันก็เขามาปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวันอีก ผ่าตัดได้ครึ่งเดือนเท่านั้นเองดิฉันคิดว่าปีใหม่แล้วชีวิตคงจะดีขึ้นกรรมต่างๆ ก็ทยอยชดใช้เขาไปและคงไม่มีอะไรที่จะหนักหนาสาหัสกว่านี้อีกแล้ว

    อุบัติเหตุครั้งนี้ นอกจากเจ็บตัวแล้ว ดิฉันยังต้องเสียเงินในกระเป๋าหลายพันบาท และโทรศัพท์มือถืออีก ๑ เครื่องแต่ดิฉันปลงตกว่า เราคงเคยไปเอาเงินใครเขามาแล้วเขามาเอาคืน

    มีคนถามดิฉันหลายคนว่า ทำไมไปปฏิบัติธรรมมาแล้วจึงมีแต่เรื่องเจ็บตัว เสียเงินเสียของ ทำไมบุญไม่ช่วยล่ะ ดิฉันคิดว่าจริงๆ แล้ว บุญน่ะช่วยเราคือ ช่วยให้เราใช้หนี้กรรมเขาให้ไวขึ้น จะได้หมดเร็วๆ เหมือนเราเป็นหนี้เขาอยู่ ถ้าไม่ใช้เก็บไว้นานๆ ก็มีดอกเยอะแยะ เมื่อเราค้าขายได้กำไรมาก็รีบใช้หนี้เขาไป เหมือนเรามาสร้างบุญกุศลคงจะช่วยให้เราหมดหนี้กรรมไวขึ้น จะได้สบาย ทำอะไรก็จะดีไปทุกอย่าง และถ้าไม่ได้มาปฏิบัติธรรมเราอาจจะพบกับอะไรที่มันหนักหนากว่านี้ก็ได้ ใครจะรู้ ทำหนักให้เป็นเบา จากเรื่องใหญ่ก็เล็กลง ดิฉันคิดว่าปีใหม่มีโอกาสได้มาปฏิบัติธรรมกับหลวงพ่อ ก็น่าจะเป็นนิมิตหมายที่ดี ได้มีโอกาสทำบุญสะสมไว้ใช้ในวันข้างหน้า ดิฉันคิดว่าต่อไปนี้คงพบแต่สิ่งที่ดีๆ มีความสุข ปราศจากโรคภัยอันตรายทั้งปวง แล้วชีวิตของดิฉันดีขึ้นเป็นลำดับ ทำมาหากินก็จะเจริญรุ่งเรือง มีโชคมีลาภตามคำให้พรของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ

    ดิฉันขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพพลานามัยที่แข็งแรงและสมบูรณ์ มีอายุยั่งยืนนาน เป็นที่พึ่งของพุทธศาสนิกชนสืบไป

 

คณะผู้จัดทำ http://www.jarun.org/contact-webmaster.html
หนังสืออิเล็กทรอนิกส์เล่มนี้จัดทำเพื่อเผยแพร่เป็นธรรมทานเพื่ออุทิศส่วนกุศล ให้แก่ บรรพบุรุษ บิดา มารดา ญาติสนิท มิตรสหาย ผู้มีพระคุณ ครูอุปัชฌาย์ อาจารย์ เจ้ากรรมนายเวรทุกภพ ทุกชาติ

กลับหน้าหลัก ›