ธนพัต สิมาลัย
ปัจจุบันข้าพเจ้าอายุ ๔๓ ปี มีอาชีพค้าขายมานานกว่า ๑๐ ปี ตอนแรก ๆ ก็ดีมาก มีชีวิตไม่ลำบาก พอมีเงินเก็บ มีรถขับจนมาช่วงประมาณปี ๒๕๔๗ พายุโหมกระหน่ำอย่างแรง จนเราตั้งตัวไม่ติด ขายของเริ่มแย่ลง ๆ เปลี่ยนขายอะไรก็มีแต่เจ๊งตลอด ลงทุนไปก็หายไปกับตา มีแต่เรื่องต้องเสียเงิน จากที่เคยมีเงินก็เริ่มหดน้อยลงน้อยลงจนหมดจากธนาคาร เรียกได้ว่าทุนหายกำไรหด เวลาผ่านไปหลายเดือนก็หยุดขาย ไปทำงานส่งของก็โดนเขาเอาเปรียบจนทนไม่ได้ ต้องออกมาอยู่บ้านสักพักก็ขายของอีก ก็เจ๊งอีกเหมือนเดิม
คราวนี้ต้องขายสร้อย ขายรถ ขายทุกอย่างจนหมด เราหมดสิ้นทุกอย่างทั้งกำลังใจ ทั้งความอดทนกับชีวิตนี้ เราท้อชีวิตมาก ๆ เลย นั่งร้องไห้ทุกวันคิดว่าทำไมชีวิตของเราถึงเป็นแบบนี้ ทั้งที่เราเป็นคนดีเป็นคนกตัญญูต่อพ่อแม่ ช่วยเหลือพี่น้องทุกอย่าง แต่ทำไมความดีเหล่านี้ไม่ตอบสนองเราในยามยาก เราเคยได้ยินคำโบราณว่าไว้ว่า “คนดีตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้” “คนที่กตัญญูพ่อแม่ชีวิตจะดี ไม่ตกอับ” เราคิดแบบนี้มาตลอด แต่มาตอนนี้ทำไมไม่ใช่เลย
เราเริ่มถามตัวเองว่าทำไมสวรรค์ถึงกลั่นแกล้งเราฟ้ามองไม่เห็นถึงความดีของเราเลย ขอให้ขายของดี ๆ ตลอดไป เราไม่เคยเอาเปรียบใครเลย มีแต่ให้ เรานั่งทบทวนชีวิตของเราคิดแล้วคิดอีก มันก็มืดไปทุกด้าน เราคิดแล้วมันหมดหนทาง เราไม่มีเงินตัวเดียวทำอะไรก็ไม่ได้ ในเหตุการณ์แบบนี้จะได้รายได้ตรงไหนที่จะมาฟื้นชีวิตของเราได้ ขายอะไรตรงไหนก็ไม่มีทางขายได้ เพราะเรากลัวไปหมด มันไม่มีหนทางอีกแล้ว มีทางเดียวก็คือต้องตายสถานเดียว ปัญหาทุกอย่างก็คงจบ เราคิดตลอดเลยว่าเราต้องฆ่าตัวตายแล้ว เพราะมันไม่มีทางออกเสียเลย เราคิดจะกระโดดน้ำตาย เพียงเสี้ยววินาทีเราก็คงสบาย ไม่ต้องรับรู้ปัญหาความทุกข์อีกต่อไป
ช่วงเวลานั้นพี่น้องและเพื่อนตกใจมากเหมือนกันว่าทำไมชีวิตของเราจึงเจอชะตากรรมมากขนาดนี้ ชีวิตเหมือนมันหมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง จนเพื่อนเข้ามาชวนว่าไปวัดอัมพวัน ไปหาหลวงพ่อจรัญกันไหม ไหน ๆ ชีวิตก็หมดสิ้นแล้ว เพราะช่วงนั้นเราไม่ต้องการความช่วยเหลือจากใครแล้ว ไม่ติดต่อกับใคร อยากตายอย่างเดียว แต่ด้วยบุญบารมีของหลวงพ่อ เราคงยังไม่ถึงที่ตาย เราก็เลยตกลงไปวัดหลวงพ่อ เมื่อปลายปี ๒๕๔๘ เราไปนั่งวิปัสสนากรรมฐาน ๗ วัน ไปวันแรกก็ไปลงทะเบียน เขาให้เราลงในใบสมัครว่าเรามาที่วัดเพื่ออะไร เราก็เลยบอกหลวงพ่อว่า ชีวิตของเราทำไมถึงเจอเหตุการณ์แบบนี้เขียนในใบสมัครเสร็จก็เข้าห้องนอน
พอวันรุ่งขึ้นก็เข้าพบหลวงพ่อ ท่านก็เทศน์ เราก็นั่งร้องไห้ หลวงพ่อเทศน์ถึงเรื่องที่เราเขียนถามหลวงพ่อทุกอย่าง มันเป็นเรื่องแปลกมากเลย ทำให้เรามีกำลังขึ้นมาอีก เราอยู่ปฏิบัติจนครบ ๗ วัน ก็ลาหลวงพ่อกลับ เราเริ่มสบายใจขึ้น เริ่มมีสติตั้งมั่น เราต้องควบคุมให้มีสติตลอดเวลา เรียกได้ว่าความหวังขึ้นมาอีกทั้งที่เงินก็ไม่มี ตอนอยู่วัดเราก็บอกหลวงพ่อว่าตอนนี้ลูกไม่มีเงินเลย ถ้ากลับไปชีวิตของลูกขึ้นลูกจะมาใช้หนี้หลวงพ่อ
อยู่มาวันหนึ่งเพื่อนโทรมาบอกว่าให้ไปขายของในบริษัท ฮานา ที่นิคมอุตสาหกรรมไฮเทค อยุธยา เพียงแค่โทรศัพท์ ๑ บาท มันสามารถพลิกชีวิตของเราได้น่ามหัศจรรย์จริง ๆ เป็นเพราะบุญบารมีของหลวงพ่อที่ทำให้เรามีสติกลับคืนมาตั้งต้นชีวิตใหม่ จากที่หมดตัวก็กลับกลายเป็นมีมากกว่าเดิมอีก เรียกได้ว่าแบบไม่เคยมีมาก่อนในชีวิต
ตั้งแต่นั้นมาเราก็เริ่มต้นชีวิตใหม่ เริ่มต้นหันมาสวดมนต์ อ่านหนังสือธรรมะ จากที่ไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน เรารู้ได้เลยว่าการเป็นคนดีทำความดีชาตินี้ไม่มีผลเดี๋ยวนี้ เราต้องใช้หนี้กรรมของชาติที่แล้วเสียก่อน ทุกคนล้วนมีกรรมเก่าด้วยกันทั้งนั้น
หลวงพ่อสอนตลอดเวลาให้ทุกคนสวดมนต์ภาวนานั่งวิปัสสนากรรมฐาน จะทำให้ชีวิตของเราดีขึ้น เราพยายามบอกพี่น้องลูกหลานให้สวดมนต์ตลอด อย่างน้อยก็ผ่อนหนักให้เป็นเบาได้
หลังจากนั้น ถ้าว่างจากการขายของเราก็จะไปกราบหลวงพ่อเสมอ เราต้องไปใช้หนี้ให้กับพลวงพ่อตามที่เราสัญญาเอาไว้ เราดีใจมากที่ได้มีโอกาสเป็นลูกหลวงพ่อเหมือนกับคนอื่น เราได้บุญบารมีของพลวงพ่อช่วยชีวิตของเรา ถึงได้มีวันนี้ อยากบอกกับทุกคนให้ทำความดี สวดมนต์ภาวนา ปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานตามที่หลวงพ่อขอกันเถิด
ลูกขอกราบอาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ปกปักรักษาคุ้มครองหลวงพ่อให้มีสุขภาพพลานามัยแข็งแรง เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของลูกและทุกกคนตลอดไป บุญบารมีของลูกตั้งแต่อดีตชาติจนถึงปัจจุบันชาติและต่อไปในอนาคต ลูกขอถวายให้หลวงพ่อให้หลวงพ่อมีอายุยืนนานยิ่ง เทอญ
นายธนพัต สิมาลัย
๑๑๗/๙๙ คอนโดสมบัติบุรี ตึก ๑๐
ตำบลบางบัวทอง อำเภอบางบัวทอง
จังหวัดนนทบุรี ๑๑๐๐๐
โทรศัพท์ ๐๘๙-๙๐๐-๖๒๖๘
คณะผู้จัดทำ http://www.jarun.org/contact-webmaster.html
หนังสืออิเล็กทรอนิกส์เล่มนี้จัดทำเพื่อเผยแพร่เป็นธรรมทานเพื่ออุทิศส่วนกุศล ให้แก่ บรรพบุรุษ บิดา มารดา ญาติสนิท มิตรสหาย ผู้มีพระคุณ ครูอุปัชฌาย์ อาจารย์ เจ้ากรรมนายเวรทุกภพ ทุกชาติ
กฏแห่งกรรม ธรรมปฏิบัติ 