๒๔/๒๕ ด้วยแรงอธิษฐาน

สงวน พิประโคน

 

    เมื่อหลายปีก่อนพี่คนหนึ่งได้หนังสือธรรมนิยายชุด สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ของอาจารย์สุทัสสา อ่อนค้อม มาให้อ่าน และได้อ่านบทความในหนังสือกุลสตรี ซึ่งก็เป็นบทความของอาจารย์สุทัสสาเช่นกันด้วยเพราะข้าเจ้ามีหัวหน้าที่ทำงานเป็นแฟนหนังสือกุลสตรี ก็เลยได้อาศัยอ่านกับพี่เขา ส่วนหนังสือธรรมนิยายก็รวมเงินกันซื้อร่วมกับเพื่อน และก็แบ่งกันอ่าน ได้รู้จักหลวงพ่อก็เพราะอ่านจากหนังสือซึ่งเป็นธรรมนิยายประวัติของหลวงพ่อ รู้สึกศรัทธาหลวงพ่อมาก บางครั้งอ่านไปร้องไห้ไป เพราะสงสารหลวงพ่อตอนที่ถูกเขาตี แล้วมีเจ็กคนหนึ่งช่วยไว้ ข้าพเจ้าจำได้ว่าช่วงนั้นก็สวดมนต์ตามหนังสือของหลวงพ่อเพราะการสวดมนต์เป็นที่พึ่งทางใจของคนทำงานห่างไกลบ้าน ห่างไกลพ่อแม่สวดแล้วรู้สึกดีรู้สึกมีพลังใจที่จะทำให้เราได้พบแต่สิ่งดีๆมีความหวังในชีวิต

    วันหนึ่งได้มีโอกาสเดินทางไปทำงานที่ประเทศเกาหลีใต้ ข้าพเจ้าได้วีซ่าท่องเที่ยวสามเดือนแต่แอบไปทางาน (เรื่องนี้ข้าพเจ้าทราบล่วงหน้า แต่ด้วยความจนต้องการหาเงินก็ตกลงไป ต้องเสียค่านายหน้าด้วย) เมื่อไปถึงก็ได้ทำงานสมดังหวัง แความเป็นอยู่ก็ลำบากมากอยู่ แต่ก็ทน ไหนๆก็มาแล้ว รายได้ก็ดีกว่าที่อยู่เมืองไทย อยู่มาวันหึ่งมีคนมาบอกว่า ตำรวจกำลังกวาดล้างพวกที่แอบมาทำงาน จะถูกจับส่งตัวกลับเมืองไทยให้ระวัง เพราะเอนที่อยู่ที่อื่นโดนจับส่งกลับเมืองไทยแล้ว ข้าพเจ้ากลัวมากไม่รู้จะทำอย่างไร เพราะถ้าถูกจับก็ไม่มีเงินกลับบ้าน แถมเสียเงินค่านายหน้าไปให้เขาแล้ว จำได้แม่นว่า ก่อนนอนก็จะสวดมนต์ไหว้พระ ระลึกถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์และพ่อแม่ จากนั้นก็อธิษฐานจิตถึงหลวงพ่อ ขอให้ลูกได้ทำงานที่นี่ให้ครบสามเดือน มีเงินกลับบ้าน พยายามนึกถึงสิ่งดีๆที่เคยทำ เมื่อสวดมนต์เสร็จก็นอนหลับไป ข้าพเจ้าฝันเห็นหลวงพ่อมายืนอยู่และยิ้มให้ ยิ้มอย่างมีเมตตาเต็มเปี่ยม ข้าพเจ้ารู้สึกมีความสุขมาก เมื่อตื่นขึ้นมาความสุขยังแผ่ซ่านอยู่ในจิตใจ ปละรู้สึกมั่นใจว่าจะได้อยู่ทำงานครบกำหนดเวลากลับบ้านแน่นอน

    หลังจากนั้นไม่กี่วันตำรวจก็บุกมาที่ร้าน จับทุกคนไปหมด รวมทั้งยึดพาสปอร์ตจากข้าพเจ้าไปดูแล้วถามว่ามาทำงานที่นี่หรือเปล่า ข้าพเจ้าโกหกไปว่า เปล่า ฉันมาเที่ยวมาหาเพื่อน ตำรวจตรวจดูพาสปอร์ตอีกครั้งเสร็จแล้วคืนให้ แต่คนอื่นๆตำรวจเอาตัวไปเหลือเพียงข้าพเจ้าคนเดียว พอหายตกใจก็รู้สึกแปลกใจว่าเป็นไปได้อย่างไร นี่คงเพราะหลวงพ่อช่วยเราแน่ๆข้าเจ้ามั่นใจอย่างนั้น เมื่อข้าพเจ้าอยู่ทำงานที่นั้นจนครบสามเดือน ก็เดินทางกลับเมืองไทยโดยปลอดภัย (โดยไม่ถูกตำรวจจับตัวส่งกลับเมืองไทยเหมือนคนอื่น)

    หลังจากกลับมา ข้าพเจ้าก็เดินทางมาปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวันเป็นเวลาเจ็ดวัน พร้อมทั้งเพื่อนอีกหนึ่งคน ขอบอกว่ามาด้วยแรงศรัทธาในหลวงพ่อ และศรัทธาหลวงพ่อมากตั้งแต่อ่านหนังสือ ซึ่งบอกเล่าประวัติของหลวงพ่อ ตั้งใจไปกราบหลวงพ่อที่ช่วยลูก (ต้องขออภัยที่จำวันเดือนปีของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้เพราะนานหลายปีและไม่ได้บันทึกเอาไว้

    เมื่อครบเจ็ดวัน ก่อนที่จะเดินกลับก็รอกราบหลวงพ่อตอนสิบโมงเช้า เป็นครั้งแรกที่พบหลวงพ่อ พอได้เห็นก็รู้สึกปลื้มปิติร้องไห้ตื้นตันที่ได้กราบหลวงพ่ออย่างใกล้ชิด จำได้ว่าตอนนั้นหลวงพ่อไม่สบายด้วย มีคนบอกว่าถ้ามีเรื่องอะไรให้หลวงพ่อช่วย ให้เขียนใส่กระดาษใส่ลงไปในบาตร หลวงพ่อจะเปิดอ่านปละช่วยสำหรับคนที่หลวงพ่อช่วยได้เท่านั้น เคยอ่านพบในหนังสือหลวงพ่อบอกว่า คนที่มีอยู่แล้ว ๖๐% อีก ๔๐% ท่านจึงจะช่วยได้ ใช่ว่าจะช่วยได้ทุกคน เราทุกคนต้องมีทุนสะสมเองทำเองไว้บ้าง ดั่งคำพูดที่ว่าความดีไม่มีขาย ถ้าอยากได้ต้องทำเอง

    สิ่งที่ข้าพเจ้าตั้งใจตั้งแต่แรกก่อนปฏิบัติธรรม คือ ตอนนั้นอยากให้แม่เลิกดื่มเหล้า เพราะท่านดื่มหนักมาก ลูกๆ ทุกคนรวมทั้งพ่อของข้าพเจ้าเป็นทุกข์เกี่ยวกับเรื่องนี้มาก แต่ไม่มีลูกคนไหนกล้าพูดกล้าว่าแม่ ก็ได้แตปล่อยท่าน ต้องขอบอกว่า สิ่งที่ข้าพเจ้ากลัวที่สุดในชีวิตคือกลัวบาปกรรม ทุกวันนี้ก็พยายามที่จะทำแต่กรรมดี

    ข้าพเจ้าได้เขียนคำขอให้แม่เลิกเหล้า และอธิษฐานลงในบาตร หลังจากนั้นไม่นานข้าพเจ้าก็ได้ทราบข่าวดีจากพี่สาวว่า แม่ตัดสินใจเลิกเหล้าแล้ว ท่านเลิกเด็ดขาดมาจนถึงทุกวันนี้

    ข้าพเจ้าคิดว่าปาฏิหาริย์ที่เกิดขึ้นกับชีวิตของข้าพเจ้าถึงสองครั้งนั้น เป็นเพราะแรงศรัทธาในหลวงพ่อและความตั้งใจดีของข้าพเจ้า คนที่สวดมนต์ปฏิบัติกรรมฐานและประกอบแต่กรรมดี ย่อมได้รับแต่สิ่งดีๆในชีวิตแน่นอน ขอเป็นกำลังใจให้กับผู้ปฏิบัติทุกท่าน ทุกวันนี้ข้าพเจ้ามีความสุขตามอัตภาพ และที่มีความสุขที่สุดคือแม่เลิกเหล้าได้ ชีวิตครอบครัวก็มีความสุข

นางสงวน พิประโคน
๙๒ หมู่ ๔ ตำบลประสาท
อำเภอบ้านกรวด จังหวัดบุรีรัมย์ ๓๑๑๘๐
โทรศัพท์ ๐๘๓-๓๘๕-๗๗๖๒

 

คณะผู้จัดทำ http://www.jarun.org/contact-webmaster.html
หนังสืออิเล็กทรอนิกส์เล่มนี้จัดทำเพื่อเผยแพร่เป็นธรรมทานเพื่ออุทิศส่วนกุศล ให้แก่ บรรพบุรุษ บิดา มารดา ญาติสนิท มิตรสหาย ผู้มีพระคุณ ครูอุปัชฌาย์ อาจารย์ เจ้ากรรมนายเวรทุกภพ ทุกชาติ

กลับหน้าหลัก ›